Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά

   Όλο το νόημα της ζωής αφορά το σε ποιον και για τι θα θυσιάσεις τον εαυτό σου. Αργότερα έρχεται το γιατί. Αφού έχεις ήδη επιλέξει, ποτέ νωρίτερα.

   Κι αν εργάζεσαι σα δούλος αναγκαστικά και η σκέψη σου θα έχει ποτίσει δουλοπρέπεια.

   Κι αν έχεις πρόβλημα με τη δουλειά, το ωράριο και τα αφεντικά σου, το σημαντικό είναι ότι έχεις περάσει στο ντούκου ότι το κακό ξεκίνησε όταν σκότωσες το αφεντικό μέσα σου.

   Κι αν σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια κάντην αλλά σιγουρέψου ότι δε το κάνεις επειδή φοβάσαι μη μείνεις μόνος ή επειδή σου αρέσει να αντιγράφεις τους διπλανούς σου.

   Κι αν καταριέσαι την αδυναμία σου να έχεις περισσότερα λεφτά για σένα και για τους ανθρώπους που αγαπάς, σταμάτα να σκέφτεσαι πως θα αποκτήσεις περισσότερα και φτιάξε, δημιούργησε. Τα πιο όμορφα και σπουδαία πράγματα βγαίνουν πάντα από το τίποτα.

   Μη μπερδεύεις τη χαρά με την εφήμερη ηδονή. Η τελευταία έρχεται αμέσως όταν την καλείς αλλά αρέσκεται να συνοδεύεται από τον μνηστήρα της, τον πόνο. Ενώ ο δρόμος της χαράς μπορεί να είναι μακρύτερος αλλά παίρνει τον πόνο μακριά.

   Να επιδιώκεις να είσαι ελεύθερος και να καταφέρνεις να περιφρονείς τους άλλους για τη ζήλια και το φθόνο που κρύβουν για σένα πίσω από το γεμάτο «αγάπη» χαμόγελο τους.

   Μην αναγκάζεσαι να γίνεσαι εγκρατής επειδή οι άλλοι τρομάζουν μαζί σου, μην έρχεσαι στα μέτρα τους. Δεν τρομάζουν με εσένα αλλά με την ελευθερία που σέρνεις παντού μαζί σου. Και κυρίως φοβούνται βλέποντας μέσα από σένα ότι η ελευθερία δε κοστίζει τίποτα, είναι τσάμπα. Απλά βρίσκεις το θάρρος να την επιλέγεις.

   Εσύ που καταλαβαίνεις τι εννοώ είσαι ακόμα ζωντανός. Γιατί κάποιοι γεννήθηκαν «νεκροί» και θα πρέπει να μας ανακουφίζει αυτή τους η άγνοια. Ειδάλλως θα μας είχαν κατασπαράξει και κυριολεκτικά, εκτός από ψυχικά, εμάς τους λίγους εναπομείναντες ζωντανούς.

   Φτάνουν οι καιροί που θα χρειαστεί να αναστήσουμε την ευθύνη μέσα μας, πεισματικά να κλείσουμε τα αφτιά μας στις σειρήνες της μάζας και να παίξουμε επιτέλους το παιχνίδι της δημιουργίας, με ό,τι έχει να δώσει ο καθένας από τα «μέσα» του.

   Γιατί ο χρόνος πιέζει, τα μεγαλεπήβολα σχέδια που ήδη υπάρχουν για τους ζωντανούς πλησιάζουν την ολοκληρωτική τους υλοποίηση.

   Διάολε, ας ξεπεράσουμε την καλοπέραση, ας δούμε επιτέλους τους εαυτούς μας, ποιοι είμαστε και σε τι διαφέρουμε κι ας κάνουμε κάτι όλοι εμείς μαζί παρέα.

Σταματόπουλος