Η απρόσμενη ψυχρολουσία του Σ.

   

   Περίπου δέκα λεπτά αφού είχαν κάτσει στο τραπεζάκι τους ξεκίνησε το παιχνίδι. Οι φίλοι μας με περίσσεια ευγένεια σηκώθηκαν για να χαιρετήσουν τις κοπέλες, ο Κώστας σύστησε την Σόφι και την Έλενα στον Σ., έριξε ένα πεταχτό φιλί στη δεύτερη και στρογγυλοκάθησαν στις θέσεις τους.

-Έχετε παραγγείλει? Στράφηκε ανέμελα η Έλενα στον Σ., βρίσκοντας παράλληλα μια πρώτη ευκαιρία να τον διερευνήσει.

-Είπαμε με τον Κώστα να ξεκινήσουμε με ρακόμελο, που το αγαπάει πολύ, απάντησε ο Σ. όλο γλύκα και ευγένεια, χαιρετίζοντας με το βλέμμα του το γυναικείο της ένστικτο. Θα μας κάνετε παρέα? Συμπλήρωσε αινιγματικά, σαφώς αφήνοντας να εννοηθεί κάτι περισσότερο από το ρακόμελο.

-Γιατί όχι, χαμογέλασε η Έλενα κατεβάζοντας τη ματιά της γοητευμένη από το όμορφο θράσος που είχε δείξει ο Σ. Έεε Σόφι, δε συμφωνείς? Μα τι κάνεις τόση ώρα με το μπουφάν σου, άντε τακτοποιήσου επιτέλους!

   Η προσοχή της παρέας μετατέθηκε στην Σόφι που έδειχνε ιδιαίτερα απασχολημένη με τα πράγματα της κρυφακούγοντας τις πρώτες αντιδράσεις. Ο Κώστας από την άλλη απολάμβανε το φίλο του εν ώρα δράσης.

-Αν και μόλις γνωριστήκαμε, θα στοιχημάτιζα πως είσαι από τα άτομα που στα πάρτυ συνηθίζουν να εμφανίζονται αργοπορημένα.. Είναι αλήθεια? είπε ο Σ. με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση και αυταρέσκεια απογειώνοντας έτσι τον παραλληλισμό του.

   Ένα παγωμένο χαμόγελο αποτυπώθηκε στην έκφραση της Σόφι που κοίταζε τον Σ. με ψυχραιμία κατ’ ευθείαν στα μάτια.

-Είναι κι αυτός ένας τρόπος να κλέψεις τις εντυπώσεις. Παρ’ όλα αυτά, αν έπρεπε να κάνω κι εγώ μια μαντεψιά, ανάμεσα στην κλοπή και τις εντυπώσεις, σου αρέσει περισσότερο να ληστεύεις παρά να εντυπωσιάζεις! Άλλωστε το καταλαβαίνω, αν βέβαια είναι έτσι, στις μέρες μας ένας έξυπνος άνθρωπος είναι είδος προς εξαφάνιση, οπότε αναγκαστικά αν θέλει να εξακολουθεί να είναι έξυπνος, κάποια στιγμή θα τις βαρεθεί τις εντυπώσεις γιατί πολύ απλά τις κερδίζει πολύ εύκολα. Κι αν καμιά φορά δεν τις κερδίζει αυτό δεν τον νοιάζει, είναι χορτασμένος γενικά. Μοιραία λοιπόν αρέσκεται, όταν θέλει, να παίρνει δίχως να περιμένει να του δώσουν, κάνοντας έτσι επίδειξη δύναμης. Πρέπει να σου πω ότι εν τέλει το βαριέται και αυτό. Στο τέλος καταλήγει να παίζει συνειδητούς ρόλους. Όπως ο ηθοποιός, ανάλογα με το timing, τις εκάστοτε περιστάσεις και με αυτούς που έχει απέναντι του, υπηρετεί το σενάριο που στήνεται μπροστά στα μάτια του. Πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι έπεσες μέσα. Στα πάρτυ πάντα εμφανίζομαι μαζί με τους τελευταίους, όχι όμως από καπρίτσιο αλλά γιατί έχω το κακό συνήθειο γενικά να καθυστερώ. Θέλω το χρόνο μου. Και δυο άδεια σφηνάκια για να πιούμε ρακομελάκι μαζί σας, μα που είναι πια αυτός ο σερβιτόρος?
    Αυτό ήταν. Mια αόρατη δύναμη διαπέρασε τον Σ. που συντάραξε όλο του το είναι. Πλέον κοιτούσε τη Σόφι με ορθάνοιχτα μάτια και τεντωμένα φρύδια, αποσβολωμένος και μαγεμένος από την απρόσμενη τροπή που έδωσε στη συζήτηση, ενώ ταυτόχρονα πάλευε να αναδιοργανωθεί περιμαζεύοντας τις παρενέργειες της σκόρπιας σκέψης του. Αναμφίβολα του άρεσε. Στο βλέμμα της έβλεπε έναν εκρηκτικό συνδυασμό γοητευτικού παρουσιαστικού και πανίσχυρου πνεύματος.. Ήταν όμως στ’ αλήθεια έτσι ή μήπως υπερέβαλε? Ίσως να την είχε υποτιμήσει στην αρχή και αφού τον ψάρωσε να πέρασε στο αντίθετο άκρο αποθεώνοντας την.. Άξαφνα και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, μια ευχάριστη ανάμνηση από τον ίδιο να χαζεύει ήρεμος το ενυδρείο του στριμώχτηκε ανάμεσα στους συλλογισμούς του.. Παρατήρησε με έκπληξη τη σύγχυση του να αποσυμπιέζεται, να υποχωρεί..

   Παρά το γρήγορο νοκ άουτ που υπέστη είχε σκοπό να περάσει στην αντεπίθεση. Τώρα ήθελε να την φλερτάρει και να την εντυπωσιάσει ενώ ταυτόχρονα θα την τσέκαρε για την ματαιοδοξία της. Πάντως αν διαφαινόταν ότι είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο ίσως να έχανε κάτι, ήταν διατεθειμένος εν μέρει να ρίξει τις άμυνες του για να γνωριστούν καλύτερα…

-Πρέπει να ομολογήσω πως κάπως τα λόγια σου με γείωσαν.. Ωστόσο δεν μπορώ να ξέρω αν είχες πρόθεση να με μπλοκάρεις ή να με τεστάρεις. Μεταχειρίστηκες την ευθύτητα σου τόσο έξυπνα που ένιωσα τον εγωισμό μου να γκρεμίζεται αβίαστα μπροστά σε ένα άγνωστο καινούργιο είδος γοητείας που δεν έχω ξανασυναντήσει, είπε ο Σ. και αμέσως διέκοψε το λόγο του αφενός γιατί αισθάνθηκε ότι είχε ήδη δώσει πολλά αφετέρου για να παρατηρήσει την αντίδραση της Σόφι. Αυτή φάνηκε να εκπλήσσεται με ανάμεικτο τρόπο. Κάπως της άρεσαν τα λόγια του μα σίγουρα περίμενε κάτι περισσότερο από την υποταγή του. Ήταν αναμενόμενο. Συνειδητοποίησε πως αν ήθελε να τη γοητεύσει θα χρειαζόταν τώρα λιγότερο το πνεύμα του και περισσότερο την πατροπαράδοτη τεχνική του σκοτσέζικου ντουζ.

-Τώρα βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος, επειδή δεν επιχείρησα καθόλου να αντισταθώ σε αυτά που λες, να με θεωρήσεις εύκολο. Σίγουρα σε κανέναν δεν του αρέσει να χάνει, αυτός όμως που πολύ σπάνια τον κερδίζουν, τις λίγες φορές που χάνει κατά βάθος τις χαίρεται και τις παραδέχεται. Είμαι χορτασμένος λοιπόν, όπως λες κι εσύ. Ωστόσο, εσύ μπορεί να με ψυχολόγησες σωστά από την αρχή, μα την αφορμή για να μου το δείξεις στην έδωσα ο ίδιος.. Αν ίσως προσπάθησα να σου πάρω τον έλεγχο ή αν σε υποτίμησα, το έκανα λόγω πλήρους άγνοιας για σένα και από συνήθεια δικιά μου.. Δεν συμβαίνει καθόλου συχνά όμορφες γυναίκες να αποφεύγουν να αναπαύονται στις δάφνες της γοητείας που ασκούν με το παρουσιαστικό τους, παραδέχτηκε επιτιμητικά ο Σ. κοιτάζοντας την μπερδεμένη Σόφι που του έδειχνε ότι ψάχνει απελπισμένα να βρει κάποιο νόημα στα λόγια του… Χμμ, βασικά θέλω να πω ότι έχω κουραστεί να συναντώ ψεύτικες Barbie, ή κυριλέ ψηλομύτες, ή δήθεν έξυπνες γκόμενες ή ακόμα χειρότερα αυτές που βαμπιρίζουν, που κολλάνε πάνω σου σαν βδέλλα. Κι ας μη μιλήσω γι’ αυτές που σε χρησιμοποιούν είτε σαν πορτοφόλι είτε σαν την χρυσή ευκαιρία για την καινούργια ζωή που πάντα ήθελαν να ζήσουν ή σαν φίλο αν και ξέρουν ότι τις βλέπεις ερωτικά ή αντίθετα βλέπουν αυτές σε εσένα τον μελλοντικό γαμπρό και τον πατέρα των παιδιών τους. Κι όλα αυτά στα λέω γιατί είχα ξεχάσει ότι πιθανόν να υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τους παραπάνω άγραφους μαζικούς κανόνες…Βασικά είσαι ελεύθερη?

Το απρόσμενο ραντεβού

   O Σ. συχνά επέτρεπε στην προσοχή του να περιφέρεται στις απαγορευμένες περιοχές του υποσυνείδητου του. Φαινομενικά αναίσθητος κι αδιάφορος για δράση, όταν αντιλαμβανόταν ότι κάτι σκοτεινό μέσα του εμπότιζε όλες του τις πράξεις, έπεφτε αμέσως στο πεδίο μάχης για να βρει τη ρίζα του κακού. Ο χρόνος, ο κόπος και οι παρεπόμενες θυσίες που απαιτούνταν δεν τον απασχολούσαν καθόλου, εκείνος απλά έψαχνε να βρει το αγκάθι με οποιοδήποτε κόστος. Ήταν κάτι που περισσότερο του συνέβαινε και είχε καταλήξει να το βλέπει σαν το ιδιαίτερο προσωπικό του χόμπι. Ήξερε να αφήνεται στη στιγμή, όμως, όσο αβίαστα επέτρεπε αρχικά την παράδοση του στα σκοτάδια του, τόσο πιο δυναμικά επιστράτευε αργότερα την αναλυτική του σκέψη για να κατανοήσει τι του συνέβαινε και να επιφέρει μια δομή, μια τάξη στον εαυτό του. Τον τελευταίο καιρό οι εσωτερικές του καταδύσεις είχαν αυξηθεί επικίνδυνα σε συχνότητα αλλά και σε διάρκεια και μάλιστα μερικές φορές μπορεί να του κόστιζαν κι ένα ολόκληρο βράδυ. Μια τέτοια νύχτα έμοιαζε να ήταν και τούτη. Με τη σιωπή να κυριαρχεί στο χώρο, ο Σ. καθισμένος στον αγαπημένο του καναπέ κι εντελώς ακίνητος, χάζευε τα ψάρια του ενυδρείου με απλανές βλέμμα. Ήταν τελείως εκτός τόπου και χρόνου. Έμοιαζε με ξυλοφορτωμένο μποξέρ που από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που έχει δεχτεί από τον αντίπαλο, είχε υποχρεωθεί να ακινητοποιηθεί στη γωνία του ρινγκ, περιμένοντας απλά να τελειώσει το μαρτύριο του. Και πράγματι συνέβη το θαύμα! Ο θόρυβος του κινητού τηλεφώνου διέλυσε μεμιάς την ατέρμονη σιωπή που κυριαρχούσε στο χώρο, σηματοδοτώντας έτσι και τη λήξη του γύρου..

   Ήταν ο φίλος του ο Κώστας. Προσπερνώντας γρήγορα τις τυπικότητες, ποτέ άλλωστε δεν συνήθιζαν περιττές ευγένειες μεταξύ τους, ο Κώστας πληροφορήθηκε από τον ήρωα μας ότι ένιωθε εξαντλημένος από τη δουλειά κι ότι δεν είχε καθόλου όρεξη για βόλτα. Εκείνος διακόπτοντας τον πριν προλάβει να ολοκληρώσει, του πρότεινε να βγούνε παρέα για ποτάκι και παριστάνοντας φανερά τον αδιάφορο, ανέφερε ότι έχει δώσει ραντεβού με δυο γκόμενες στις 10 στο «Ρακοκάζανο». Πρόσθεσε δε κολακευτικά ότι θα ήταν ιδανικό αν ερχόταν εκείνος για να τον πλαισιώσει στο επικείμενο παιχνίδι που αναμφίβολα θα γινόταν με τις κοπελιές κι όχι κάποιος άλλος. Για να διώξει και τις τελευταίες αμφιβολίες του Σ. που αρεσκόταν στο να είναι εξαιρετικά εκλεκτικός (σχεδόν υποχόνδριος) στις εξόδους του, κυρίως όσον αφορά το σχήμα της παρέας και για να ικανοποιήσει την εμμονή να ξέρει σημαντικές για εκείνον λεπτομέρειες από πριν, αναγκάστηκε να συμπληρώσει με επεξηγηματικό ύφος πως είχε μπλέξει εδώ και δυο εβδομάδες με μία πιτσιρίκα που γνώρισε στο γυμναστήριο και μάλιστα ότι είχε διαπιστώσει ότι οι φίλες της ήταν ίσως και πιο ωραίες από τη «δικιά» του.

   -Χα χα, θα μπλέξουμε σήμερα, τι ήθελες και πήρες, απάντησε ο Σ. με μεγάλη δόση ειρωνείας, προσπαθώντας έτσι να μετριάσει με τα λόγια του τον πηγαίο ενθουσιασμό που ενδόμυχα φανέρωνε η φωνή του.

   -Έτσι ζέστανε τις ατάκες σου κι αν κυλίσει η βραδιά ιδανικά στο τέλος μπορεί να σου πω κι ότι σου χρωστάω κι από πάνω.. Λοιπόν λαμόγιο έχουμε μισή ώρα μπροστά μας, κλείσε να ετοιμαστούμε γιατί στο τέλος αν τις στήσουμε, να δω τι θα σκαρφιστείς για να τουμπάρεις το κλίμα, κανονίσου, αν αργήσουμε κερνάς.

   Ο Σ. προτού κλείσει το τηλέφωνο, είχε ήδη ανάψει τον θερμοσίφωνα, ύστερα πέταξε δυο αυγά στο τηγάνι μαζί με λίγο λουκάνικο, έφαγε, έκανε το γρήγορο ντουζάκι του, ντύθηκε γρήγορα μα προσεκτικά, διαλέγοντας ένα κομψό casual στυλ, έφτιαξε προσεκτικά τη χωρίστρα του και έφυγε γρήγορα για το σπίτι του Κώστα. Ευτυχώς εκείνος κατέβηκε σχεδόν αμέσως καθώς έμεναν 5 λεπτά για να σημάνει η ώρα 10.

   -Στην ώρα σου ως συνήθως, δεν γίνεται δηλαδή να πάμε μερικά λεπτά πιο νωρίς, πρέπει πάντα εσύ να παριστάνεις τον Άγγλο κι εγώ τον υπερτασικό, είπε και ξέσπασαν σε γέλια. Ο Σ. είχε όρεξη να προθερμάνει ακόμα περισσότερο το χιούμορ και τη χημεία μεταξύ τους, ήξερε ότι το «λίγο πριν» καθορίζει το «λίγο αργότερα» κι ότι άλλωστε η καλή πρώτη εντύπωση σου δίνει τρομερά πλεονεκτήματα κι επιλογές, ειδικά όταν απέναντι σου βρίσκεται θηλυκό.

   - Για το ότι δεν θα αργούσαμε ήμουν 100% σίγουρος, όπως κι εσύ για το ότι σήμερα δεν είχα σκοπό να κεράσω, είπε κι ακούστηκε κάπως κακός συμπληρώνοντας μετά από μια μικρή παγωμάρα, τουλάχιστον όχι απαραίτητα εσένα. Η προσπάθεια του για πλακίτσα απέτυχε παταγωδώς, ευτυχώς που τουλάχιστον είχε προλάβει να σώσει τα προσχήματα, σκέφτηκε μέσα του..

  Όλα πήγαιναν ρολόι, πάρκαραν εύκολα και γρήγορα σχεδόν έξω από το μαγαζί, προσπέρασαν γρήγορα τον όμορφό εξωτερικό κήπο του Ρακοκάζανου κι αφού επανέφεραν το βήμα τους σε κανονικό ρυθμό λίγο πριν φτάσουν στην είσοδο, μπήκαν μέσα. Ήταν ένα παραδοσιακό ρακάδικο, διακοσμημένο όχι με επιτηδευμένο τρόπο, με εκείνο το πρόχειρο ρετρό-στυλ που συνήθως κυριαρχούσε σε μαγαζιά αντίστοιχου τύπου. Οι πολύχρωμες καρέκλες σε αντίθεση με τα γήινα χρώματα των πετρόχτιστων τοίχων δημιουργούσαν ένα είδος ανάτασης, ενώ το παλαιάς κοπής μικρό ξύλινο μπαρ που βρισκόταν στο κέντρο και στο βάθος του χώρου κατοχύρωνε την διακριτική παρέμβαση του προσωπικού στο χώρο. Ο Κώστας αγαπούσε αυτό το μέρος κι ερχόταν συχνά αφενός για τον ωραίο κόσμο που μάζευε κι αφετέρου για το μεστό χειροποίητο ρακόμελο του.

   Το μαγαζί ήταν φίσκα. Ο Σ. ενοχλήθηκε κάπως από την φασαρία που επικρατούσε. Η οχλαγωγία είχε κατατροπώσει για τα καλά τις έντεχνες μελωδίες που έβγαιναν από δύο μικρά ηχεία που προσπαθούσαν μάταια να δώσουν το στίγμα τους στο χώρο. Από την μεριά του ο Κώστας, όντας πιο δραστήριος, είχε τεντώσει το σβέρκο του προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο άδειο τραπεζάκι.     

   - Δυστυχώς αυτή τη στιγμή είμαστε γεμάτοι αλλά είστε τυχεροί γιατί μια παρέα μόλις πλήρωσε και είστε πρώτοι στην αναμονή, τους ενημέρωσε όλο ενθουσιασμό και νάζι η κοπέλα στην υποδοχή. Αν θέλετε, περάστε στο μπαρ μέχρι να ετοιμάσουμε το τραπεζάκι σας, είπε μηχανικά δείχνοντας με τα χέρι της το βάθος του χώρου.

   -Τα κορίτσια ευτυχώς δεν έχουν έρθει ακόμα, δε θα χωρούσαμε να κάτσουμε στο μπαρ είπε ο Σ. στον φίλο του καθώς περνούσαν ανάμεσα από τον κόσμο καταλήγοντας στο μικρό και ταπεινό μπαρ του Ρακοκάζανου.

   -Μόλις μου έστειλε μήνυμα η Έλενα ότι θα αργήσουν λιγάκι. Κρίμα πάντως, ακόμα δε θα είχες προλάβει να τη γνωρίσεις και θα την «στρίμωχνες» τη Σόφι μπαγασάάάκο, τον πίκαρε εκείνος.

   Μπορεί ο Σ. να μην είχε τις είχε ξαναδεί, όμως το ότι μπήκε στη διαδικασία να τσεκάρει τις παρέες ψάχνοντας για δυο κοπέλες μόνες δεν έκανε εντύπωση στον Κώστα. Αφενός είχε συνηθίσει που ο φίλος του ήταν εξαιρετικά εύστροφος και παρατηρητικός, αφετέρου ήξερε ότι πάντα τον έπιανε ένα υπερβολικό άγχος όταν επρόκειτο για άγνωστες καταστάσεις και ειδικότερα όταν αυτές αφορούσαν καινούργιες γνωριμίες. Η εμμονή για τον έλεγχο της κατάστασης σκέπαζε με ολοκληρωτικό τρόπο την προσωπικότητα του. Κι όλα αυτά ανάθεμα κι αν τα είχε αντιληφθεί μόνος του, ο ίδιος ο Σ. του τα είχε εξομολογηθεί παλιότερα σε μια στιγμή αδυναμίας, σε μια έξαρση αυτοκριτικής ύστερα από μερικά ποτηράκια ούζο. Έκτοτε όποτε ο φίλος του γινόταν εμφανώς πιο έντονος και απότομος στον τόνο της φωνής και στις κινήσεις του, μπορούσε πλέον να καταλάβει το γιατί. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Σ. την ένιωθε αυτή την ξαφνική μεταστροφή του και στην προσπάθεια να κρύβει τον εσωτερικό του κόσμο, πρόβαλε προς τα έξω το αντίθετο: ένα σούπερ cool τύπο, χιουμορίστα, ετοιμόλογο, με την ακλόνητη αυτοπεποίθηση που αποπνέει ο άνθρωπος που ξέρει να περνάει καλά με τους γύρω του μα που κατά βάθος δεν νοιάζεται για τίποτα και για κανέναν.