Το αόρατο παιχνίδι

   Είχε να τη δει μέρες. Ίσως και βδομάδες. Δε θυμάται ακριβώς. Είναι περίεργο πράγμα ο χρόνος. Ενώ φαινομενικά μας καθορίζει και μας κρίνει όλους το ίδιο, στην πραγματικότητα ο καθένας θέλει και εν τέλει τρέχει στους δικούς του ρυθμούς. Γι’ αυτήν ο χρόνος λειτουργούσε τελείως εξωτερικά και γραμμικά. Δεν αισθανόταν την ανάγκη να εσωτερικεύει και να στοχάζεται κι έτσι να κατ-έχει ταυτόχρονα κι έναν δικό της χρόνο. Βέβαια αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό, από μια άποψη. Με το αυστηρό πρόγραμμα της έκανε κουμάντο την καθημερινότητα της και έμοιαζε να περνούσε ωραία. Όχι ακριβώς όπως θα επιθυμούσε αλλά όπως και να ‘ χει έβλεπε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους κι έτσι ξόδευε αλόγιστα και με κάποιου είδους λαιμαργία τη ματαιοδοξία που χρειαζόταν να βγει από μέσα της μέχρι να απαλλαγεί και να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά από αυτήν. Πριν καν ξυπνήσει από τον βαθύ μαζικό ύπνο, ένιωθε και η ίδια ότι θα χρειαζόταν να δει άπειρα καθρεφτίσματα στο πρόσωπο και στη συμπεριφορά των γύρω της μέχρι να κατορθώσει να διακρίνει για πρώτη φορά σοβαρά και αυτοκριτικά τον εαυτό της στον καθρέφτη. Η παιδική της ηλικία φαινόταν να ήταν μάλλον ευχάριστη, αν και όταν κοιτούσες πιο προσεκτικά το χαμόγελο της διέκρινες μια αίσθηση ειρωνείας να μπλέκεται μέσα στην κατά τα άλλα ατόφια χαρά της στιγμής. Πιθανόν οι γονείς της να την μεγάλωσαν σε ένα όμορφο περιβάλλον, με πολλές παραστάσεις και πολλή αγάπη. Ωστόσο δεν πρέπει να απέφυγαν τα μικρά μα ουσιώδη ψεμματάκια κι έτσι μοιραία η αυτοκριτική δεν φαινόταν να είναι γι’ αυτήν ένα από - κατά τα άλλα - ποικίλα ατού που διέθετε.

   Αυτά πίστευε εκείνος και απέφευγε να της μιλάει πέρα από τα πολύ τυπικά. Σπανίως υπήρχαν μερικές στιγμές που τη φλέρταρε με φανερό τρόπο αλλά πιο πολύ του άρεσε να της μιλά σιωπηλά, υποσυνείδητα, με τα μάτια. Ήξερε ότι δεν της άρεσε να τη σκανάρει, να τη γδύνει με το ήρεμο αλλά έντονο βλέμμα του. Επέμενε όμως να τη κοιτάζει με αυτό το καθαρό και ταυτόχρονα κάπως αδιάντροπο βλέμμα. Αυτή απέφευγε να συνδέεται μαζί του με τέτοιο τρόπο, αν και σε πρώτο χρόνο την μαγνήτιζε και το αναζητούσε εκείνο το βλέμμα. Προσπαθούσε να του δώσει να καταλάβει ότι το μόνο που καταφέρνει είναι να την τρομάζει και να την εκθέτει. Αναμφίβολα κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν ήξερε καλά το ρόλο της μια που και δεν είχε χρειαστεί να τον παίξει ξανά στο παρελθόν. Θα προτιμούσε εκείνος να τη βοηθούσε λίγο περισσότερο, να της δώσει λίγο χώρο για λάθη που ήξερε σίγουρα ότι έκανε. Ανάμεσα σε αυτά που σκεφτόταν λίγο πριν κοιμηθεί, ήλπιζε σύντομα να τελειώνει αυτή η ατελείωτη παρτίδα πόκερ, εκείνος να παίξει πιο απλά και πιο τίμια μαζί της και να τη γδύσει στο κρεβάτι. Κι ύστερα σκεφτόταν, αν ήξερε να κάνει σεξ και έρωτα μαζί, αν της έδινε αυτό που ακόμα δεν είχε γευτεί πείθοντας την ταυτόχρονα να παραδοθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, δε θα δίσταζε να τρυπώσει στο σύμπαν του και να προσπαθήσει να ρουφήξει μέρος από την πολυπρόσωπη δύναμη του. Εκείνη για να τον βοηθήσει λίγο, - παρά τη διάνοια του ο ήρωας μας σε ορισμένα θέματα θα πρέπει να πούμε ότι ήταν τελείως βλάκας, του είχε δείξει από μόνη της κάποια από τα τρωτά της σημεία για να επιστρατεύσει τη γοητεία του και να την κάνει να παραδοθεί άνευ όρων. Ξενέρωνε όταν δεν έβλεπε τη γενική εικόνα και στεκόταν σε ασήμαντες για εκείνη λεπτομέρειες που εμπόδιζαν το παιχνίδι, ορισμένες στιγμές μάλιστα το χαλούσαν.

   Βέβαια δεν είχε αντιληφθεί ότι ενδιαφερόταν πραγματικά για εκείνη. Πίστευε ότι απλά έπαιζε μαζί της. Ώρες ώρες μάλιστα της έδινε την εντύπωση ότι περισσότερο την κορόιδευε παρά τη φλέρταρε κι αυτό την απογοήτευε περισσότερο κι από την απόμακρη στάση που συνήθως αυτός κρατούσε...

συνεχίζεται..

Σταματόπουλος

Η αρχή του τέλους

   

 Δες πρώτα το βιντεάκι για να μπεις στην ουσία και φύγαμε με γκάζια..

   

   Τελικά μάλλον ο Τσίπρας είναι σαν τους άλλους. Σαν τον Σαμαρά. Ή τον Παπανδρέου. Ένα όργανο. Ή ένας υπάλληλος. Όπως και η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είναι υπάλληλοι. Αμφιβάλλετε? Πριν αρχίσετε να κρίνετε ότι όλα αυτά είναι συνωμοσιολογίες σας προλαβαίνω. Δεν είναι. Ή τουλάχιστον δεν μπορείτε να αποκλείσετε ότι μπορεί όλοι να είναι υπάλληλοι. Μπορείτε όμως να αποκλείσετε το γεγονός ότι την εθνική κυριαρχία την χάσαμε ξαφνικά με αυτά τα μέτρα. Δυστυχώς την έχουμε απολέσει εδώ και καιρό. Από τον εμφύλιο πόλεμο και μετά πάντα προδότες διοικούσαν τη χώρα. Απλά τώρα,στις μέρες μας, που είδαν πόσο δήθεν μαγκιά κλανιά κι αέρα στα πανιά είμαστε δε δίστασαν να επισημοποιήσουν τη θυελλώδη σχέση που έχουν με τους Έλληνες...

  

   Η υποταγή είναι άτιμο πράγμα Έλληνα και έφτασε καιρός να τη δεχτείς. Δεν ήμαστε έτοιμοι για τη δραχμή ακριβώς γιατί θα φαινόταν μήνες τώρα ότι προετοιμαζόμασταν γι’ αυτήν. Μοιραία η ιστορία με την παραμονή στο ευρώ διασφάλισε την ολοκληρωτική υποδούλωση μας. Η πρώτη πράξη τελείωσε. Οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον αόρατο σκηνοθέτη της παράστασης αυτής και θερμά συγχαρητήρια στον  πρωταγωνιστή Τσίπρα για την συγκλονιστική ερμηνεία του. Το υποχθόνιο βλέμμα όταν κοίταζε την Μέρκελ ήταν από Kevin Spacey και πάνω. Ήταν απλά συγκλονιστικός...

   Μέχρι και ο μπουμπούκος τον παραδέχτηκε στο τέλος. Ιδιαίτερη μνεία στα εγχώρια ΜΜΕ της χώρας για την ανατρεπτική λογική τους κι ένα πούλιτζερ στο Νίκο Χατζηνικολάου γιατί πραγματικά το ζει όλο αυτό το παραμύθι. Αλλά και όσοι βλέπετε μόνο μέχρι την τσέπη σας το ζείτε όλο αυτό το παραμύθι. Τώρα που δε θα χετε ούτε τσέπη τι θα κάνετε άραγες;

  

   Επιτέλους θα ξυπνήσετε για να στραφείτε στο μη υλικό; Τυχαίνει να συμβαίνει μια παγκόσμια αφύπνιση της συνείδησης στη νέα εποχή που ξεκινήσαμε να διανύουμε και αυτοί που το ξεκινούν είναι Έλληνες(στην ψυχή). Πολλοί από αυτούς δε, είναι αρκετά τυχεροί που γεννήθηκαν στην πατρίδα τους.. Γιατί Έλληνας δεν είσαι στη ταυτότητα αλλά στον τρόπο ζωής, στις αξίες και στην κοσμοθεωρία που κουβαλάς φίλε μου…

   Και ο Jim Morrison ήταν Έλληνας και μάλιστα το ήξερε.. Κι άλλα πράγματα για τον εαυτό του και για τη ζωή ήξερε και φαντάσου πρόλαβε να ζήσει μέχρι τα 27 του..στοιχεία που εσύ για τον εαυτό σου θα περπατάς με μαγκούρα και ούτε που θα έχεις πάρει μυρωδιά.. Δες τι έχει γράψει στην ταφόπλακα του και ψάξε να δεις τι σημαίνει  αυτό μπας και αντιληφθείς πόσα ΔΕΝ γνωρίζεις για τη ζωή και κυρίως για τον εαυτό σου..

Αλλά όχι τόσο βαθιά ακόμα ας μείνουμε στον αφρό της επιφάνειας.. Αυτοί λοιπόν που έχουν τις γνώσεις κι επομένως την εξουσία κάνουν τα πάντα για να τη σταματήσουν αυτή την αφύπνιση.. Την αφύπνιση που κάποιοι έχουν βάλει τα θεμέλια της κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθήσεις στρέφοντας την προσοχή σου σε αυτά που έχουν πραγματική αξία.. Άλλωστε όταν όλοι θα πάρουν μυρωδιά για το τι συμβαίνει και για το τι πρέπει να κάνεις δε νομίζω να θέλεις να είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης φίλε μου έτσι δεν είναι? Δε πιστεύω να θες να σε περάσει ο γείτονας? Πάνε οι εποχές που ήθελες να ψοφήσει η κατσίκα του, ξεκινάει καινούργιος αγώνας, καινούργια κόντρα, πολύ πιο ενδιαφέρουσα.. Θες να γλιτώσεις χρόνο και να είσαι μπροστά στις εξελίξεις και στην εξέλιξη της ζωής γενικότερα; Καλύτερα να ξεκινήσεις να μορφώνεις τον εαυτό σου…

   Αν πρόσεξες ακόμα και στα μέτρα που έρχονται, τα βιβλία έχουν τη χαμηλότερη φορολογία.. Ξέρεις γιατί? Σε έχουνε μάθει οι επικυρίαρχοι να κοστολογείς τα πράγματα σε σχέση με τα λεφτά ενώ η αληθινή αξία των πραγμάτων βρίσκεται στην ουσία τους.. Με 25 ευρώ κάποιος πίνει μοχίτο στη Μύκονο και κάνει το κομμάτι του ενώ ένας άλλος με τα ίδια λεφτά παίρνει τρία βιβλία και διαβάζει Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Καζαντζάκη. Ποιος πιστεύεις ότι είναι πιο μάγκας ή πιο κερδισμένος; Άραγε έχεις αντιληφθεί τι είναι αυτό που διαρκεί στο χρόνο σε σχέση με αυτό που έρχεται και φεύγει; Tη διαφορά του να είσαι με το να έχεις; Πόσα μοχίτο θα πιείς μέχρι να το καταλάβεις? Ή μήπως κουράζεσαι να τα σκέφτεσαι όλα αυτά και θες κάτι πιο ανάλαφρο; Κάτι σε Κατερίνα Καινούργιου και gossip; Συνειδητοποιείς τώρα ότι μάλλον μοιάζεις περισσότερο με τους παππούδες σου παρά με τις νέες γενεές που θα τους αντικαταστήσουν σε μερικά χρόνια? Σε μια δεκαετία θα είσαι για ανακύκλωση κι απλά θα περιμένεις τα 67 σου για να πάρεις σύνταξη...

   Τώρα λοιπόν που δε θα έχεις λεφτά βάλε στόχο να πλουτίσεις το πνεύμα σου. Είναι η μοναδική και ταυτόχρονα η καλύτερη κίνηση που σου έμεινε να κάνεις. Κι ας μη ξέρεις να το κάνεις. Θα μάθεις. Κάποιοι ήδη έχουν κάνει βήματα, βρες τους και ρούφα τις πληροφορίες σαν σφουγγάρι. Πάντως ότι de facto θα ρουφήξεις κάτι στο τέλος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο..

   Η μοναδική επανάσταση που μπορεί πραγματικά να συμβεί είναι η επανάσταση της συνείδησης. Είναι ώρα να πας μαζί με το ρεύμα της αλήθειας. Στο μόνο ρεύμα που συγκρούεται μετωπικά με τους εικονικούς και ψεύτικους κανόνες του συστήματος...

   

Κορώνα κερδίζω γράμματα χάνεις

   Αλλόκοτο αυτό που συμβαίνει μετά την ετυμηγορία που έδωσε ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα. Ειδικά μετά και την ανακοίνωση των βάρβαρων μέτρων που ανακοινώθηκαν και πρόκειται να ψηφιστούν άμεσα, πιστεύω ότι οι θερμοί υποστηρικτές του «όχι», ανάμεσα τους κι εγώ, θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν κάποιες πεποιθήσεις τους. Θα ήταν πιο ώριμο να ξεπεράσουμε το «σύνδρομο του βλάκα», που φαντάζομαι μας διακατέχει όλους και τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να ξεδιαλύνουμε την θολή εικόνα που σκεπάζει τα γεγονότα. Απαραίτητο συστατικό για να γίνει αυτό είναι να αποκωδικοποιήσουμε την ψυχολογία της μάζας και ταυτόχρονα την μεγαλοφυή παρτίδα πόκερ που έστησαν μπροστά μας οι εταίροι τα ΜΜΕ αλλά και η ελληνική κυβέρνηση.

   

   Αυτό πάντως που είναι καθαρό και ξάστερο είναι ότι όπως η ευθύνη για την απόφαση του ναι ή του όχι στα μέτρα που θα ‘ρθουν μετατοπίστηκε από την κυβέρνηση στο λαό της, έτσι θα γίνει και με τις ευθύνες και τις ενοχές που θα προκύψουν από αυτά τα νέα μέτρα. Το πράγμα έφτασε ή καλύτερα αφέθηκε σε τόσο οριακό σημείο που ο Τσίπρας έχει το τέλειο άλλοθι για τα μέτρα - κακουργήματα που έπεται να αδειάσουν κι άλλο την τσέπη του κοσμάκη. Αλλά ας γίνουμε πιο σαφείς.

   Είτε το δημοψήφισμα έβγαζε ναι είτε όχι, μάλλον τα μέτρα που πρόκειται να ψηφιστούν δε θα είχαν μεγάλες διαφορές όπως φαίνεται. Μόνο κάποιος δονκιχωτικός αφελής ψευτοεπαναστάτης θα πίστευε το αντίθετο. Κι όμως φάνηκε ότι η ψυχοσύνθεση, η συνείδηση και γενικότερα η κατάσταση του σύγχρονου Έλληνα είναι αυτή ακριβώς. 

   Κι αυτό γιατί μετά το όχι και τη φάπα που θα ακολουθήσει, θα χρειαστεί να κάνουμε αυτοκριτική για τις ψευδαισθήσεις που τρέφαμε επί μια βδομάδα όλοι εμείς του «όχι». Φυσικά δεν αφήνω να εννοηθεί ότι αυτοί που είπαν «ναι» είναι καλύτεροι. Απλά αυτοί έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της πραγματικότητας όσον αφορά το πώς να ελίσσονται μέσα στο σύστημα, να καταφέρνουν αυτά που θέλουν για την ατομική τους ζωή και ταυτόχρονα να αποφεύγουν να ασχολούνται με τις "κακοτοπιές" της συλλογικότητας. Ασχολήθηκαν στο δημοψήφισμα κι απλά μας άφησαν να καταλάβουμε πόσο ψεύτικοι και υποκριτές είναι όταν ασχολούνται για οτιδήποτε έξω από τον εαυτούλη τους. Αλλά ας μιλήσουμε για ανθρώπους.

   Είναι γεγονός ότι ο κοσμάκης περνάει δύσκολα, ήδη ζει μια ζωή οριακά ανεκτή κι έτσι προφανώς κι όταν θα παρουσιαστεί μπροστά του μια ελπίδα για διέξοδο ή για αποσυμπίεση ή τουλάχιστον μια ευκαιρία για αντίδραση σε όλα αυτά που γίνονται, μοιραία θα την τραβήξει από τα μαλλιά. Όμως. Η ελπίδα ποτισμένη με μπόλικο φόβο είναι αδυναμία. Και τώρα ας συνδέσουμε και την υποτιθέμενη επικοινωνιακή γκάφα των μεγάλων ΜΜΕ να υπερπροβάλλουν το ναι την εβδομάδα του δημοψηφίσματος.

   Φίλε αναγνώστη τα ΜΜΕ ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Λέγεται αντίστροφη λογική.. Γνωρίζουν πόσο αντιδραστικός είσαι κι έχουν δείξει τόσα χρόνια ότι ξέρουν τον τρόπο να σε κατευθύνουν αόρατα χωρίς να ξυπνούν την αντίδραση μέσα σου. Ήταν συνειδητή η απόφαση τους να υπερπροβάλλουν το «ναι» για να σε στρέψουν στο «όχι». Σε άφησαν να γεννήσεις μέσα σου μια ψευδή αίσθηση επαναστατικότητας και δύναμης, αφού για μια φορά επιτέλους πίστεψες ότι κατόρθωσες να αντιληφθείς τη προπαγάνδα που πυρπολούσαν πάνω σου τα ΜΜΕ. Σε έκαναν να αισθανθείς ότι πας κόντρα στο ρεύμα χωρίς να αντιληφθείς ότι και πάλι λειτούργησες σαν μάζα.

   Και για να μην παρεξηγούμαι. Δεν υποστηρίζω ότι καλύτερα θα ήταν να έβγαινε το ναι αφού όπως μαρτυρά και ο τίτλος του άρθρου ήταν win-win case όπως και να χει για το νέο μνημόνιο που έρχεται. Αλλά θα πρέπει να αντιληφθείς ότι σε έκαναν να νιώθεις και πάλι ότι φταίς, ότι είσαι βλάκας και ότι το μόνο που σου αξίζει είναι ένας μισθάκος ίσα ίσα για να έχεις να φας και να βγαίνεις ένα Σάββατο βράδυ. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, σε πολλούς δεν αξίζει και κάτι καλύτερο από αυτό.

   Αν πραγματικά θες να δεις αλλαγή άλλαξε εσύ. Αν μπορείς άλλαξε τον τρόπο ζωής σου, τις συνήθειες σου, την ενημέρωση σου, κόψε την τηλεόραση, διάβασε βιβλία, άκου ποιοτικότερη μουσική, άλλαξε την αισθητική σου γενικότερα. Σταμάτα να ακολουθείς το ρεύμα και τους άλλους και χτίσε άποψη. Αν θεωρείς τον εαυτό σου επαναστάτη, επαναστάτησε πρώτα πάνω στον εαυτό σου και μην εξαντλείς αυτή σου την πρόθεση πάνω σε ένα δημοψήφισμα. Όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί κρύβει τόση ομορφιά το παιχνίδι αυτό που δε την έχεις ματαδεί..

Σταματόπουλος