Το απρόσμενο ραντεβού

   O Σ. συχνά επέτρεπε στην προσοχή του να περιφέρεται στις απαγορευμένες περιοχές του υποσυνείδητου του. Φαινομενικά αναίσθητος κι αδιάφορος για δράση, όταν αντιλαμβανόταν ότι κάτι σκοτεινό μέσα του εμπότιζε όλες του τις πράξεις, έπεφτε αμέσως στο πεδίο μάχης για να βρει τη ρίζα του κακού. Ο χρόνος, ο κόπος και οι παρεπόμενες θυσίες που απαιτούνταν δεν τον απασχολούσαν καθόλου, εκείνος απλά έψαχνε να βρει το αγκάθι με οποιοδήποτε κόστος. Ήταν κάτι που περισσότερο του συνέβαινε και είχε καταλήξει να το βλέπει σαν το ιδιαίτερο προσωπικό του χόμπι. Ήξερε να αφήνεται στη στιγμή, όμως, όσο αβίαστα επέτρεπε αρχικά την παράδοση του στα σκοτάδια του, τόσο πιο δυναμικά επιστράτευε αργότερα την αναλυτική του σκέψη για να κατανοήσει τι του συνέβαινε και να επιφέρει μια δομή, μια τάξη στον εαυτό του. Τον τελευταίο καιρό οι εσωτερικές του καταδύσεις είχαν αυξηθεί επικίνδυνα σε συχνότητα αλλά και σε διάρκεια και μάλιστα μερικές φορές μπορεί να του κόστιζαν κι ένα ολόκληρο βράδυ. Μια τέτοια νύχτα έμοιαζε να ήταν και τούτη. Με τη σιωπή να κυριαρχεί στο χώρο, ο Σ. καθισμένος στον αγαπημένο του καναπέ κι εντελώς ακίνητος, χάζευε τα ψάρια του ενυδρείου με απλανές βλέμμα. Ήταν τελείως εκτός τόπου και χρόνου. Έμοιαζε με ξυλοφορτωμένο μποξέρ που από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που έχει δεχτεί από τον αντίπαλο, είχε υποχρεωθεί να ακινητοποιηθεί στη γωνία του ρινγκ, περιμένοντας απλά να τελειώσει το μαρτύριο του. Και πράγματι συνέβη το θαύμα! Ο θόρυβος του κινητού τηλεφώνου διέλυσε μεμιάς την ατέρμονη σιωπή που κυριαρχούσε στο χώρο, σηματοδοτώντας έτσι και τη λήξη του γύρου..

   Ήταν ο φίλος του ο Κώστας. Προσπερνώντας γρήγορα τις τυπικότητες, ποτέ άλλωστε δεν συνήθιζαν περιττές ευγένειες μεταξύ τους, ο Κώστας πληροφορήθηκε από τον ήρωα μας ότι ένιωθε εξαντλημένος από τη δουλειά κι ότι δεν είχε καθόλου όρεξη για βόλτα. Εκείνος διακόπτοντας τον πριν προλάβει να ολοκληρώσει, του πρότεινε να βγούνε παρέα για ποτάκι και παριστάνοντας φανερά τον αδιάφορο, ανέφερε ότι έχει δώσει ραντεβού με δυο γκόμενες στις 10 στο «Ρακοκάζανο». Πρόσθεσε δε κολακευτικά ότι θα ήταν ιδανικό αν ερχόταν εκείνος για να τον πλαισιώσει στο επικείμενο παιχνίδι που αναμφίβολα θα γινόταν με τις κοπελιές κι όχι κάποιος άλλος. Για να διώξει και τις τελευταίες αμφιβολίες του Σ. που αρεσκόταν στο να είναι εξαιρετικά εκλεκτικός (σχεδόν υποχόνδριος) στις εξόδους του, κυρίως όσον αφορά το σχήμα της παρέας και για να ικανοποιήσει την εμμονή να ξέρει σημαντικές για εκείνον λεπτομέρειες από πριν, αναγκάστηκε να συμπληρώσει με επεξηγηματικό ύφος πως είχε μπλέξει εδώ και δυο εβδομάδες με μία πιτσιρίκα που γνώρισε στο γυμναστήριο και μάλιστα ότι είχε διαπιστώσει ότι οι φίλες της ήταν ίσως και πιο ωραίες από τη «δικιά» του.

   -Χα χα, θα μπλέξουμε σήμερα, τι ήθελες και πήρες, απάντησε ο Σ. με μεγάλη δόση ειρωνείας, προσπαθώντας έτσι να μετριάσει με τα λόγια του τον πηγαίο ενθουσιασμό που ενδόμυχα φανέρωνε η φωνή του.

   -Έτσι ζέστανε τις ατάκες σου κι αν κυλίσει η βραδιά ιδανικά στο τέλος μπορεί να σου πω κι ότι σου χρωστάω κι από πάνω.. Λοιπόν λαμόγιο έχουμε μισή ώρα μπροστά μας, κλείσε να ετοιμαστούμε γιατί στο τέλος αν τις στήσουμε, να δω τι θα σκαρφιστείς για να τουμπάρεις το κλίμα, κανονίσου, αν αργήσουμε κερνάς.

   Ο Σ. προτού κλείσει το τηλέφωνο, είχε ήδη ανάψει τον θερμοσίφωνα, ύστερα πέταξε δυο αυγά στο τηγάνι μαζί με λίγο λουκάνικο, έφαγε, έκανε το γρήγορο ντουζάκι του, ντύθηκε γρήγορα μα προσεκτικά, διαλέγοντας ένα κομψό casual στυλ, έφτιαξε προσεκτικά τη χωρίστρα του και έφυγε γρήγορα για το σπίτι του Κώστα. Ευτυχώς εκείνος κατέβηκε σχεδόν αμέσως καθώς έμεναν 5 λεπτά για να σημάνει η ώρα 10.

   -Στην ώρα σου ως συνήθως, δεν γίνεται δηλαδή να πάμε μερικά λεπτά πιο νωρίς, πρέπει πάντα εσύ να παριστάνεις τον Άγγλο κι εγώ τον υπερτασικό, είπε και ξέσπασαν σε γέλια. Ο Σ. είχε όρεξη να προθερμάνει ακόμα περισσότερο το χιούμορ και τη χημεία μεταξύ τους, ήξερε ότι το «λίγο πριν» καθορίζει το «λίγο αργότερα» κι ότι άλλωστε η καλή πρώτη εντύπωση σου δίνει τρομερά πλεονεκτήματα κι επιλογές, ειδικά όταν απέναντι σου βρίσκεται θηλυκό.

   - Για το ότι δεν θα αργούσαμε ήμουν 100% σίγουρος, όπως κι εσύ για το ότι σήμερα δεν είχα σκοπό να κεράσω, είπε κι ακούστηκε κάπως κακός συμπληρώνοντας μετά από μια μικρή παγωμάρα, τουλάχιστον όχι απαραίτητα εσένα. Η προσπάθεια του για πλακίτσα απέτυχε παταγωδώς, ευτυχώς που τουλάχιστον είχε προλάβει να σώσει τα προσχήματα, σκέφτηκε μέσα του..

  Όλα πήγαιναν ρολόι, πάρκαραν εύκολα και γρήγορα σχεδόν έξω από το μαγαζί, προσπέρασαν γρήγορα τον όμορφό εξωτερικό κήπο του Ρακοκάζανου κι αφού επανέφεραν το βήμα τους σε κανονικό ρυθμό λίγο πριν φτάσουν στην είσοδο, μπήκαν μέσα. Ήταν ένα παραδοσιακό ρακάδικο, διακοσμημένο όχι με επιτηδευμένο τρόπο, με εκείνο το πρόχειρο ρετρό-στυλ που συνήθως κυριαρχούσε σε μαγαζιά αντίστοιχου τύπου. Οι πολύχρωμες καρέκλες σε αντίθεση με τα γήινα χρώματα των πετρόχτιστων τοίχων δημιουργούσαν ένα είδος ανάτασης, ενώ το παλαιάς κοπής μικρό ξύλινο μπαρ που βρισκόταν στο κέντρο και στο βάθος του χώρου κατοχύρωνε την διακριτική παρέμβαση του προσωπικού στο χώρο. Ο Κώστας αγαπούσε αυτό το μέρος κι ερχόταν συχνά αφενός για τον ωραίο κόσμο που μάζευε κι αφετέρου για το μεστό χειροποίητο ρακόμελο του.

   Το μαγαζί ήταν φίσκα. Ο Σ. ενοχλήθηκε κάπως από την φασαρία που επικρατούσε. Η οχλαγωγία είχε κατατροπώσει για τα καλά τις έντεχνες μελωδίες που έβγαιναν από δύο μικρά ηχεία που προσπαθούσαν μάταια να δώσουν το στίγμα τους στο χώρο. Από την μεριά του ο Κώστας, όντας πιο δραστήριος, είχε τεντώσει το σβέρκο του προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο άδειο τραπεζάκι.     

   - Δυστυχώς αυτή τη στιγμή είμαστε γεμάτοι αλλά είστε τυχεροί γιατί μια παρέα μόλις πλήρωσε και είστε πρώτοι στην αναμονή, τους ενημέρωσε όλο ενθουσιασμό και νάζι η κοπέλα στην υποδοχή. Αν θέλετε, περάστε στο μπαρ μέχρι να ετοιμάσουμε το τραπεζάκι σας, είπε μηχανικά δείχνοντας με τα χέρι της το βάθος του χώρου.

   -Τα κορίτσια ευτυχώς δεν έχουν έρθει ακόμα, δε θα χωρούσαμε να κάτσουμε στο μπαρ είπε ο Σ. στον φίλο του καθώς περνούσαν ανάμεσα από τον κόσμο καταλήγοντας στο μικρό και ταπεινό μπαρ του Ρακοκάζανου.

   -Μόλις μου έστειλε μήνυμα η Έλενα ότι θα αργήσουν λιγάκι. Κρίμα πάντως, ακόμα δε θα είχες προλάβει να τη γνωρίσεις και θα την «στρίμωχνες» τη Σόφι μπαγασάάάκο, τον πίκαρε εκείνος.

   Μπορεί ο Σ. να μην είχε τις είχε ξαναδεί, όμως το ότι μπήκε στη διαδικασία να τσεκάρει τις παρέες ψάχνοντας για δυο κοπέλες μόνες δεν έκανε εντύπωση στον Κώστα. Αφενός είχε συνηθίσει που ο φίλος του ήταν εξαιρετικά εύστροφος και παρατηρητικός, αφετέρου ήξερε ότι πάντα τον έπιανε ένα υπερβολικό άγχος όταν επρόκειτο για άγνωστες καταστάσεις και ειδικότερα όταν αυτές αφορούσαν καινούργιες γνωριμίες. Η εμμονή για τον έλεγχο της κατάστασης σκέπαζε με ολοκληρωτικό τρόπο την προσωπικότητα του. Κι όλα αυτά ανάθεμα κι αν τα είχε αντιληφθεί μόνος του, ο ίδιος ο Σ. του τα είχε εξομολογηθεί παλιότερα σε μια στιγμή αδυναμίας, σε μια έξαρση αυτοκριτικής ύστερα από μερικά ποτηράκια ούζο. Έκτοτε όποτε ο φίλος του γινόταν εμφανώς πιο έντονος και απότομος στον τόνο της φωνής και στις κινήσεις του, μπορούσε πλέον να καταλάβει το γιατί. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Σ. την ένιωθε αυτή την ξαφνική μεταστροφή του και στην προσπάθεια να κρύβει τον εσωτερικό του κόσμο, πρόβαλε προς τα έξω το αντίθετο: ένα σούπερ cool τύπο, χιουμορίστα, ετοιμόλογο, με την ακλόνητη αυτοπεποίθηση που αποπνέει ο άνθρωπος που ξέρει να περνάει καλά με τους γύρω του μα που κατά βάθος δεν νοιάζεται για τίποτα και για κανέναν.