To meeting (μέρος I)

   O Σ. με τον Κώστα πέρασαν στο δωμάτιο όπου όλοι οι συνεργάτες μαζεύονταν για το καθιερωμένο πρωινό meeting. Μέχρι να φτάσει η ώρα 11,  ατελείωτη εξάσκηση και πρόβες σα να προετοιμάζεται κάποια παράσταση ή κάποιο θεατρικό γίνονταν στο δωμάτιο. Αντί για μπουφάν, το dress code απαιτούσε σακάκι – γραβάτα – και χαρτοφύλακα στο χέρι. Το επαγγελματικό ντύσιμο και η εμφάνιση σου έπαιζε μέγιστο ρόλο για το συνολικό προφίλ που ακτινοβολούσες. Επίσης δυνατός, αν και όχι απαραίτητα επεκτατικός, τόνος στη φωνή σου επέτρεπε να έχεις τον έλεγχο σε σχέση με τον πελάτη. Με λίγα λόγια έπρεπε να ήσουν ψαρωτικός και χαλαρός στα φαινόμενα, απατεώνας και ετοιμόλογος στην ουσία του θέματος.

   Τη συγκεκριμένη περίοδο, η Delta Groups έτρεχε ένα project για σταθερή τηλεφωνία. Επομένως όλοι οι συνεργάτες χρειαζόταν να μάθουν κατασκευασμένα λόγια και να προετοιμάζουν κάποιες έτοιμες ατάκες για να επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Πλέον ο κόσμος όταν ακούει για τηλέφωνο και προσφορές, τρέχει μακριά. Λίγο το κύμα της υπερπληροφόρησης στην νέα ιντερνετική εποχή, λίγο ότι οι τηλεφωνικοί πωλητές το έχουν ήδη παρακάνει, παίρνουν ασταμάτητα τηλέφωνο τον κόσμο για να πουλήσουν, κουράζοντας έτσι αφόρητα τον κόσμο, ας μην βάλουμε στην εξίσωση το φόβο που έβλεπες στα μάτια τους λόγω της τρομοκρατίας και την φτώχειας που κυριαρχεί στις κοινωνίες κι έχει σκεπάσει τις συνειδήσεις τους, όταν σκεφτόταν όλα αυτά ο Σ., πίστευε ότι ήταν μια δυνατή πρόκληση να επιχειρήσει να προσαρμοστεί σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες. Ήξερε βέβαια ότι το μυστικό της επιτυχίας ήταν η διαπροσωπική επαφή, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Είχε ενημερωθεί ότι, στατιστικά, όσα επικοινωνιακά τρικ κι αν χρησιμοποιούσες, ακόμα και αν ήσουν από τους καλύτερους, δυο πωλήσεις τη μέρα θεωρούνταν από όλους επιτυχία. Κι από τη μεριά της, η  Delta groups κέρδιζε καλύτερα ποσοστά σε σχέση με τις τηλεφωνικές,  αφού έστελνε τους πωλητές της να χτυπάνε τα κουδούνια στις πολυκατοικίες.
   Είναι διαφορετικό να τα λες με κάποιον από κοντά, αλλιώς να του μιλάς απ’ το τηλέφωνο. Υπάρχει άλλη δυναμική, άλλη ενέργεια. Ο ίδιος νόμος ίσχυε και στις πωλήσεις. Όταν τα λες από κοντά με κάποιον είσαι κοντά του, επικοινωνείτε και με λόγια- στο ενσυνείδητο επίπεδο, και με τις στιγμές σιωπής ή με τις ματιές - στο υποσυνείδητο επίπεδο. Οι αύρες μπλέκονται και, αναγκαστικά είτε το θες είτε όχι, ανταλλάζεις ενέργεια με τον άλλον. Όσο εύκολο ήταν να σου κλείσει ο υποψήφιος πελάτης το τηλέφωνο στα μούτρα, τόσο δύσκολο ήταν να σου κλείσει την πόρτα, εφόσον σε έβλεπε χαμογελαστό. Φυσικά τις περισσότερες φορές δε τον ενδιέφερε να αγοράσει, δηλαδή να δώσει αλλά να πάρει. Ο Σ. εδώ και καιρό υποψιαζόταν ότι από μια άποψη και άσχετα με το επαγγελματικό της υπόθεσης, έπρεπε να ταΐζει ασταμάτητα τους ανθρώπους με θετική ενέργεια ενώ ταυτόχρονα έκανε τη "μπίζνα" για να πουλήσει σταθερό τηλέφωνο.
      Όλα αυτά βέβαια ήταν λίγο θολά στο μυαλό του Σ. που παρατηρούσε τα πάντα, προσπαθώντας να συνδέσει τα συναισθήματα του με τη λογική, να φτάσει από τις ενδείξεις στις αποδείξεις, από τα αποτελέσματα να ξεσκεπάσει τις αιτίες της εξαντλητικής αυτής κόπωσης που όσο περνούσε ο καιρός όλο και χειροτέρευε. Εντωμεταξύ είχε προσέξει ότι αυτό συνέβαινε και στα άλλα παιδιά, αυτή η ζωτική καταπόνηση (σχεδόν αφαίμαξη θα μπορούσαμε να πούμε) και κυρίως το βασανισμένο βλέμμα που ιδίως στους παλιούς της εταιρίας είχε κυριαρχήσει σχεδόν μόνιμα πάνω τους.. Βέβαια οι περισσότεροι δεν ταλαιπωρούσαν το μυαλό τους περισσότερο απ' όσο τους επέβαλε η ανάγκη για αποτελεσματικότητα στη δουλειά τους. Έμοιαζε σαν η συνείδηση τους να ξεκινούσε με τα όνειρα, τις προσδοκίες τους και το πως θα χρησιμοποιήσουν έντεχνα το σύστημα της εταιρίας και τελείωνε με την ετυμηγορία μιας δεδομένης επιτυχίας ή αποτυχίας. Ανάμεσα σε αυτά υπήρχε μια καθημερινή αστική περιπέτεια πλημμυρισμένη με ατελείωτα μικρά συμβάντα και λεπτομέρειες. Όλα αυτά έμοιαζαν σα να τα αγνοούν ή να μη τους αγγίζουν ή σα να τα μυρίζονται όλα αυτά αν και τελικά αρνούνται να τα επεξεργαστούν μέσα τους. Κι αυτό, όλως τυχαίως, σκεφτόταν ο Σ. αφορούσε κυρίως αυτούς που έκαναν τα μεγαλύτερα νούμερα σε πωλήσεις. Όλες αυτές οι πληροφορίες και οι πεποιθήσεις ακτινοβολούσαν στο βλέμμα του Σ. κι έτσι ήταν αδύνατον για τους άλλους να τον διαβάσουν ή να τον ψυχολογήσουν καθώς τοποθετούσε τις κρίσεις και τις συγκρίσεις του σε ένα διαφορετικό επίπεδο, σε μια διαφορετική πραγματικότητα.

   Ο Σ. έκανε ατελείωτες πρόβες στο ρόλο του παρέα με τους υπόλοιπους συνεργάτες, μια βαρετή αλλά απαραίτητη διαδικασία. Από τη στιγμή που έμαθε τα λόγια φαρσί, ήταν γι αυτόν παιχνιδάκι να παίρνει τον έλεγχο της κατάστασης. Μάλιστα πολλές φορές αυτοσχεδίαζε, ξαφνιάζοντας τους γύρω του με τις επινοήσεις που γεννούσε με φυσικό τρόπο. Όπως και να το κάνουμε, το να λες τα ίδια πράγματα καθημερινά κι επί 6 ώρες σε έκανε ένα έξυπνο ρομποτάκι. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στον Σ. κι έτσι αναγκαζόταν να αυτοσχεδιάζει ασταμάτητα για να δώσει στη στιγμή την αξία που της αρμόζει.

    

Συνεχίζεται…