Παρένθεση

Παρένθεση

Είναι όμορφο να φτιάχνεις ζωή,

ύστερα να την αφήνεις ελεύθερη

να ρολάρεις και να τη ζεις.

Να την μοιράζεσαι κι αυτή να μπολιάζεται

κι εσύ να βλέπεις τι συμβαίνει.

Ω ναι,

κατά βάθος ο παίχτης γνωρίζει περισσότερα.

Βουτάει στο βυθό του συνθέτη

και με περίσσεια ευκολία βγαίνει πίσω στην επιφάνεια.

Αισθάνεται την πίεση του δημιουργού ξένη

γιατί ξέρει πως τίποτα δεν του ανήκει.

Τίποτα δεν είναι αληθινό,

ούτε ο βυθός, ούτε τα δώρα του.

Μόνο εμείς.

Θα ξανασυμβαίνουν όλα το ίδιο

όποτε κλείνει ο κύκλος που έπαψε να καμπυλώνεται.

Σαν μια καλή/κακή παρένθεση που έμεινε άλυτη, 

ικανή να κρατάει μακριά τον χορευτή από το χορό του.

Κι εμείς που έχουμε την ευχή και τη κατάρα να διαλέγουμε 

αν τη λησμονήσαμε ή αν θα τη θυμόμαστε για πάντα.